مسند (دستور زبان)

مُسْنَد (دستور زبان)

یکی از سه جزء اصلی جملۀ اسنادی (ربطی)، مسند است که آن کلمه یا گروه کلمات (← وابسته) در گزارۀ جمله می‌آید و مفهومِ آن به مسندالیه نسبت داده می‌شود، مثلِ «زبانی کنایی» در جملۀ «زبان فارسی زبانی کنایی است». مسند غالباً صفت است، اما اسم یا ضمیر هم گاهی نقش مسندی می‌گیرند، مثلِ «نام او حسین است»، «من فلانی هستم».