همبونه
هَمْبونه
(یا: نی‌همبونه، نی‌انبان) از اقسام تصنیف در موسیقی قدیم ایران، و آن بر دو نوع بوده است: ۱ـ اولین لحن از هفده لحن موزون و مشهور که بدون شعر اجرا می‌شده و بیشتر از آن به ارادۀ آهنگ‌ساز بوده است که باید در آخر یک شکل تکرار شود که به آن شکل مکرر سربند گفته می‌شده و در بحرهای سبک می‌ساخته‌اند. ۲ـ معادل پیش‌درآمد که امروزه می‌نوازند تا فضا برای ادامه موسیقی و اجرای آواز مُهیّا شود.