یوسفی هروی، یوسف بن محمد ( ـ۹۵۰ق)
یوسفی هِرَوی، یوسف بن محمّد ( ـ۹۵۰ق)
پزشک، نویسنده و شاعر ایرانی. اصل وی از مردم خواف بود. در فرارود درس خواند و در هرات اقامت گزید. با پدرش به هندوستان رفت و از پزشکان و دبیران بابُر گورکانی و پسرش همایون شد. اهمیت یوسفی در این است که وی چند منظومه برای ساده‌کردن دانش پزشکی سروده است. از آثارش: جامع‌الفواید (یا: طب یوسفی) (تهران ۱۲۸۵ق)؛ منظومۀ علاج‌الامراض (تهران ۱۲۸۵)؛ دلایل‌البول (لاهور، ۱۹۲۴)؛ رسالۀ منظوم مأکول و مشروب (لاهور، ۱۹۲۴)؛ بدایع‌الانشاء و توقیعات (دهلی، ۱۸۷۰ـ۱۸۷۱).