ابراهیم شیرازی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ابراهیم شیرازی ( ـ۱۲۱۶ق)

(ملقب به: اعتمادالدوله و مشهور به: ابراهیم‌خان کلانتر) از دولتمردان سلسلۀ زند و اوایل حکومت قاجار، فرزند حاج هاشم شیرازی. در حکومت جعفرخان زند، مدتی کلانتر فارس بود و به وزارت لطفعلی‌خان زند رسید. در ۱۲۰۵‌ق به آقا محمدخان قاجار پیوست و با بستن دروازه های شیراز به روی لطفعلی خان، باعث پیروزی آقا محمدخان شد و شیراز را تسلیم او کرد. از این‌رو، آقا محمدخان پس از جلوس به تخت سلطنت، او را، در ۱۲۰۹‌ق به صدارت خویش برگزید.

وی در تحکیم حکومت آقا محمدخان و همچنین فتحعلی‌شاه قاجار مؤثر بود و فتحعلی‌شاه نیز او را منصب صدارت بخشید. حاجی ابراهیم در زمان صدارت خود معاهدۀ‌ سیاسی و بازرگانی ایران و انگلستان را در ۱۲۱۵‌ق امضا کرد. مدتی بعد شاه، وی را براثر دسیسۀ بدگویان، از صدارت عزل و سپس دستور قتل او و بستگانش را صادر کرد.