اسکندر گورکانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اسکندر گورکانی ( ـ۸۱۷ق)

فرزند عمر شیخ، و نوادۀ امیرتیمور گورکانی. در ۸۰۲ق از سوی‌ تیمور به‌ حکومت‌ اندجان‌ منصوب شد. مدتی‌ بعد ولایت‌ همدان‌، نهاوند و بروجرد به‌ او واگذار گردید. وی‌ پس‌ از چندی‌ همدان‌ را ترک‌ کرد و به‌ شیراز رفت‌ و از جانب‌ برادرش‌ پیر محمد، ایالت‌ یزد به‌ او سپرده‌ شد. در ۸۰۹ق بین‌ دو برادر اختلاف‌ افتاد و اسکندر به‌ اصفهان‌ رفت‌ و مورد استقبال‌ میرزا رستم‌ برادر دیگرش‌ قرار گرفت‌. پس‌ از مدتی‌ بر سرتاسر‌ ممالک‌ فارس‌ و عراق عجم‌ دست‌ یافت‌ و اصفهان‌ را به عنوان‌ پایتخت‌ خود انتخاب‌ کرد. سرانجام‌ میرزا رستم او را در حوالی اصفهان شکست داد و بر چشمانش میل کشید. اسکندر گورکانی‌ در طول‌ دو بار حکومتش‌ بر شیراز (۷۹۶ـ۸۰۲ و ۸۱۲ ـ۸۱۷) همواره‌ از هنرمندان‌ و دانشمندان‌ حمایت‌ می‌کرد. با حمایت‌های او شیراز به‌ یکی‌ از کانون‌های‌ فعال‌ کتاب‌آرایی‌ و نقاشی‌ تبدیل گردیده بود.