بقعه شاهزاده حسین
| بقعۀ شاهزاده حسین | |
|---|---|
| نام فارسی | بقعۀ شاهزاده حسین |
| کشور | ایران |
| استان | قزوین |
| موقعیت | خیابان سلامگاه (یا باب‌الجنه) شهر قزوین |
| کاربری | آرامگاه |
| مشخصات معماری | بنای دوطبقۀ گنبددار بقعه با اجزای وابسته و سازه‌های الحاقی |
| زمان ساخت | دورۀ قاجار |
بُقعۀ شاهزاده حسین
بنایی آرامگاهی در خیابان سلامگاه (یا باب‌الجنه) شهر قزوین، از دورۀ قاجار. بنای اولیه در قرون ۸ و ۹ق ساخته شده بود. بنای کنونی از اواخر دورۀ ناصرالدین‌شاه است. این مجموعه سال 1318ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات بنا و تزئینات
جلو در بزرگ شمالی آن جلوخان بلند و سردری با کاشی‌های رنگین و شش ستون و دو مناره از کاشی‌های خوش‌رنگ و بالای سردر کتیبه‌ای با کاشی‌های گل‌دار به رنگ لاجوردی است. دورتادور صحن بقعه با طاق‌نماهای وسیع با کف مرمر و کاشی‌کاری‌شده، تزیین شده است. در شمال آن، روبه‌روی ایوان یک تاق‌نمای بزرگ است. طرفین راهرو‌ها دَه حجره مرمری با جلوخان است که آرامگاه‌های خانوادگی‌اند. در حیاط یک حوض مرمر و یک سقاخانه بزرگ قرار دارد و ازاره‌های دیوارها نیز از سنگ مرمر است. ایوان دو ستون چوبی منقش دارد و سقف آن نقاشی‌شده بوده است. دیوار جنوبی آن آینه‌کاری شده است. بقعه دو طبقه است و در وسط صحن قرار دارد. از داخل دوازده‌ضلعی با چهار رواق است و در طبقه دوم آن دو شاه‌نشین وجود دارد. زیر گنبد آن با کاشی‌های منقوش به گل و بوته تزیین شده است. روی مزار دو صندوق منبت‌کاری و قلم‌زنی قرار دارد. ایوان‌های حرم و سطح داخلی گنبد آن آینه‌کاری شده است. سطح خارجی گنبد کاشی‌کاری است و قسمتی از آن فروریخته است. حرم چهار در دارد، درِ شمالی منبت‌کاری و از دورۀ صفوی و در جنوبی خاتم‌کاری است. در ورودی صحن بسیار بلند و مجلل و دارای دو دق‌الباب روی هر لنگه است. نیز ← شاهزاده_حسین_(قزوین).