صنم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

صنم (عرفان)

(در لغت به معنی بت) در اصطلاح عرفا، مظهر هستی مطلق، یعنی حضرت حق. پس بت در بُعد حقیقی آن، حق است و باطل و بیهوده نیست و از آن جهت که حق به صورت بت ظهور کرده است، بت‌پرست را حق‌پرست گویند. برخی بت را هرآنچه دانسته‌اند که آدمی را از ذکر حق و تجلیات اسما و صفات حضرت حق بازدارد، از این رو بت هر انسانی متفاوت است. برخی نفس را بت دانسته‌اند و نگریستن به آن را شرک و نظر کردن و دریافتن حقیقت آن را عبادت دانسته‌اند و برخی گفته‌اند صنم حقیقت روح است در تجلی صورت صفات، و به معنی پیر کامل نیز آمده است.