زور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042166169.jpg|جایگزین=برداشتن آب در مراسم دینی، به منظور تهیۀ آبزور، توسط موبد زردشتی|بندانگشتی|360x360پیکسل|برداشتن آب در مراسم دینی، به منظور تهیۀ آبزور، توسط موبد زردشتی ]] | |||
زَوْرْ | زَوْرْ | ||
(یا: آبزَوْرْ) فدیه و نیاز [[زردشتی، آیین|زردشتیان]]، در مراسم دینی‌شان. در مراسم دینی چند قرص نان، یک پیاله | (یا: آبزَوْرْ) فدیه و نیاز [[زردشتی، آیین|زردشتیان]]، در مراسم دینی‌شان. فدیۀ زردشتیان، در مراسم دینی چند قرص نان، یک پیاله آب یا شیر، فشردۀ [[هوم]] و شاخه‌ای رَز (که بعداً به فشردۀ انگور مبدل شد) و چیزهای دیگر بوده که پیشوایان بر آن دعا می‌خوانده‌اند. این آب یا مایع نوشیدنی در [[اوستا]] موسوم است به زَئوترا که امروز زَور گویند؛ به معنای نذر و نیاز آشامیدنی. این رسوم از زمان رواج [[مهرپرستی]] به جای مانده که بعداً به شکل دیگری در [[مسیحیت|دین مسیحی]] ـ به منزلۀ آب مقدس مسیحیان ـ وارد شده است. | ||
زَور در [[یسن ها|یسنا]] آبزَوْرْ و در [[پهلوی ساسانی|پهلوی]] آپزُهْرْ شده. در دین زردشتی، اگرچه هر یک از رسوم در وقت یزشن اشاره به یک مقصود مخصوصی است، ولی همۀ آنها را باید برای ستایش دانست؛ چرا که در وقت تهیۀ | زَور در [[یسن ها|یسنا]] آبزَوْرْ و در [[پهلوی ساسانی|پهلوی]] آپزُهْرْ شده. در دین زردشتی، اگرچه هر یک از رسوم در وقت یزشن اشاره به یک مقصود مخصوصی است، ولی همۀ آنها را باید برای ستایش دانست؛ چرا که در وقت تهیۀ آبزَور و فشردن گیاه هوم و بستن و گشودن شاخه‌های [[برسم]] جز اوستاخوانی و حمد و تسبیح خداوند چیز دیگری در میان نیست. این رسوم و آداب با روش‌ها و آلات ویژه در پرستشگاه‌های [[برهمن، آیین|برهمنان]] و [[یهودیت|یهودیان]] و مسیحیان اجرا می‌شود. | ||
---- | ---- | ||
[[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | [[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | ||
[[رده:زردشتی]] | [[رده:زردشتی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۸
زَوْرْ
(یا: آبزَوْرْ) فدیه و نیاز زردشتیان، در مراسم دینی‌شان. فدیۀ زردشتیان، در مراسم دینی چند قرص نان، یک پیاله آب یا شیر، فشردۀ هوم و شاخه‌ای رَز (که بعداً به فشردۀ انگور مبدل شد) و چیزهای دیگر بوده که پیشوایان بر آن دعا می‌خوانده‌اند. این آب یا مایع نوشیدنی در اوستا موسوم است به زَئوترا که امروز زَور گویند؛ به معنای نذر و نیاز آشامیدنی. این رسوم از زمان رواج مهرپرستی به جای مانده که بعداً به شکل دیگری در دین مسیحی ـ به منزلۀ آب مقدس مسیحیان ـ وارد شده است.
زَور در یسنا آبزَوْرْ و در پهلوی آپزُهْرْ شده. در دین زردشتی، اگرچه هر یک از رسوم در وقت یزشن اشاره به یک مقصود مخصوصی است، ولی همۀ آنها را باید برای ستایش دانست؛ چرا که در وقت تهیۀ آبزَور و فشردن گیاه هوم و بستن و گشودن شاخه‌های برسم جز اوستاخوانی و حمد و تسبیح خداوند چیز دیگری در میان نیست. این رسوم و آداب با روش‌ها و آلات ویژه در پرستشگاه‌های برهمنان و یهودیان و مسیحیان اجرا می‌شود.