زور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
(یا: آبزَوْرْ) فدیه و نیاز [[زردشتی، آیین|زردشتیان]]، در مراسم دینی‌شان. در مراسم دینی چند قرص نان، یک پیاله آب، فشردۀ [[هوم]] و شاخه‌ای رَز (که بعداً به فشردۀ انگور مبدل شد) و چیزهای دیگر بوده که پیشوایان بر آن دعا می‌خوانده‌اند. این آب در [[اوستا]] موسوم است به زَئوترا که امروز زَور گویند؛ به معنای نذر و نیاز آشامیدنی. این رسوم از زمان رواج [[مهرپرستی]] به جای مانده که بعداً به شکل دیگری در [[مسیحیت|دین مسیحی]] ـ به منزلۀ آب مقدس مسیحیان ـ وارد شده است. | (یا: آبزَوْرْ) فدیه و نیاز [[زردشتی، آیین|زردشتیان]]، در مراسم دینی‌شان. در مراسم دینی چند قرص نان، یک پیاله آب، فشردۀ [[هوم]] و شاخه‌ای رَز (که بعداً به فشردۀ انگور مبدل شد) و چیزهای دیگر بوده که پیشوایان بر آن دعا می‌خوانده‌اند. این آب در [[اوستا]] موسوم است به زَئوترا که امروز زَور گویند؛ به معنای نذر و نیاز آشامیدنی. این رسوم از زمان رواج [[مهرپرستی]] به جای مانده که بعداً به شکل دیگری در [[مسیحیت|دین مسیحی]] ـ به منزلۀ آب مقدس مسیحیان ـ وارد شده است. | ||
زَور در [[یسن ها|یسنا]] آبزَوْرْ و در [[پهلوی ساسانی|پهلوی]] آپزُهْرْ شده. در دین زردشتی، اگرچه هر یک از رسوم در وقت یزشن اشاره به یک مقصود مخصوصی است، ولی همۀ آنها را باید برای ستایش دانست؛ چرا که در وقت تهیۀ آب زَور و فشردن گیاه هوم و بستن و گشودن شاخه‌های [[برسم]] جز اوستاخوانی و حمد و تسبیح خداوند چیز دیگری در میان نیست. این رسوم و آداب با روش‌ها و آلات ویژه در پرستشگاه‌های [[برهمن، آیین|برهمنان]] و [[ | زَور در [[یسن ها|یسنا]] آبزَوْرْ و در [[پهلوی ساسانی|پهلوی]] آپزُهْرْ شده. در دین زردشتی، اگرچه هر یک از رسوم در وقت یزشن اشاره به یک مقصود مخصوصی است، ولی همۀ آنها را باید برای ستایش دانست؛ چرا که در وقت تهیۀ آب زَور و فشردن گیاه هوم و بستن و گشودن شاخه‌های [[برسم]] جز اوستاخوانی و حمد و تسبیح خداوند چیز دیگری در میان نیست. این رسوم و آداب با روش‌ها و آلات ویژه در پرستشگاه‌های [[برهمن، آیین|برهمنان]] و [[یهودیت|یهودیان]] و مسیحیان اجرا می‌شود. | ||
---- | ---- | ||
[[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | [[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | ||
[[رده:زردشتی]] | [[رده:زردشتی]] | ||
نسخهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۰
زَوْرْ
(یا: آبزَوْرْ) فدیه و نیاز زردشتیان، در مراسم دینی‌شان. در مراسم دینی چند قرص نان، یک پیاله آب، فشردۀ هوم و شاخه‌ای رَز (که بعداً به فشردۀ انگور مبدل شد) و چیزهای دیگر بوده که پیشوایان بر آن دعا می‌خوانده‌اند. این آب در اوستا موسوم است به زَئوترا که امروز زَور گویند؛ به معنای نذر و نیاز آشامیدنی. این رسوم از زمان رواج مهرپرستی به جای مانده که بعداً به شکل دیگری در دین مسیحی ـ به منزلۀ آب مقدس مسیحیان ـ وارد شده است.
زَور در یسنا آبزَوْرْ و در پهلوی آپزُهْرْ شده. در دین زردشتی، اگرچه هر یک از رسوم در وقت یزشن اشاره به یک مقصود مخصوصی است، ولی همۀ آنها را باید برای ستایش دانست؛ چرا که در وقت تهیۀ آب زَور و فشردن گیاه هوم و بستن و گشودن شاخه‌های برسم جز اوستاخوانی و حمد و تسبیح خداوند چیز دیگری در میان نیست. این رسوم و آداب با روش‌ها و آلات ویژه در پرستشگاه‌های برهمنان و یهودیان و مسیحیان اجرا می‌شود.