آداب کشیشی
آدابِ کشیشی (Regulae Pastoralis liber)
کتابی در اهداف و قواعد زندگی روحانی، تألیف گرگوریوس کبیر، به زبان لاتینی، نوشته شده در ۵۹۱. این کتاب کوچک، که تأثیری عمیق و نازدودنی برجای نهاد، تا مدت‌ها سرمشقی برای اسقفان بود. گرگوریوس چرایی نپذیرفتن وظیفۀ اسقفی رم را برای یوحنای قسطنطینی توضیح می‌دهد و نشان می‌دهد که کشیشی چه وظیفۀ دشواری است. گرگوریوس کشیش را طبیب روح می‌خواند و در ضمن بیان وظیفه‌های کشیش، تصویری از کشیش آرمانی خود به‌دست می‌دهد. آداب کشیشی، که سندی دربارۀ گرگوریوس کبیر به‌شمار می‌رود، از نظر ادبی نیز حائز اهمیت است.