ابرار

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَبرار

(در لغت به معنی نیکان) در اصطلاح عرفانی، سالکانی که به مرتبۀ عارفان نرسیده‌اند. از این‌رو، بهشت ابرار در مرتبۀ پایین‌تر از بهشت عارفان، که به قرب الهی رسیده‌اند و مقربان خوانده می‌شوند، تصور می‌شود.