پورداود، ابراهیم (رشت ۱۲۶۴ـ تهران ۱۳۴۷ش)

ابراهیم پورداود;
زادروز	رشت ۱۲۶۴ش;
درگذشت	تهران ۱۳۴۷ش
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	فرانسه
شغل و تخصص اصلی	زبان شناس
شغل و تخصص های دیگر	پژوهشگر و مترجم متون زرتشتی
آثار	گزارش گات ها (۱۳۰۵ش)؛ یادداشت های گات ها (تهران، ۱۳۳۶ش)
گروه مقاله	زبان شناسی و ترجمه

مترجم و پژوهشگر ایرانی. در زادگاه خود مقدمات فارسی و عربی و در تهران مدتی کوتاه طب قدیم را فراگرفت. از ۱۲۸۷، در مدرسۀ لاییک بیروت به یادگیری زبان و ادبیات فرانسه پرداخت. در ۱۲۸۹ش به فرانسه رفت و تحصیلاتش را در شهر بووه پی‌گرفت. سپس به پاریس رفت و در دانشکدۀ حقوق درس خواند. همان‌جا با علامه محمد قزوینی آشنا شد و با همکاری او و اشرف‌زاده تبریزی ‌نامۀ ایرانشهر را در ۱۲۹۲‌ منتشر کرد. با شروع جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و پس از انتشار چند شماره روزنامۀ رستاخیـز در کـرمـانشاه، عازم آلمان شد. در برلین به فراگرفتن زبان‌های ایران باستان پرداخت. پس از ترجمۀ اوستا، به دعوت دینشاه ایرانی در ۱۳۰۴ به هند رفت و در بمبئی به تفسیر اوستا، سخنرانی و چاپ برخی آثارش پرداخت. در ۱۳۱۱ش به دعوت تاگور برای تدریس در دانشکدۀ شانتی نیکتان به کلکته رفت و پس از بازگشت به اروپا، در ۱۳۱۶ به ایران بازگشت و ضمن تدریس، انجمن ایران‌شناسی و آموزشگاه ایران‌شناسی را بنیاد گذارد. جز دیوان شعر او به نام پوراندخت‌نامه (بمبئی، ۱۳۰۶ش)، مقاله‌هایش در کتابی با نام آناهیتا (تهران، ۱۳۴۳ش) به چاپ رسید. از ۱۳۱۷ عضو فرهنگستان شد. از دیگر آثارش: گزارش گات‌ها (۱۳۰۵ش)؛ یادداشت‌های گات‌ها (تهران، ۱۳۳۶ش)؛ یشت‌ها، ۲ جلد (۱۳۰۷ و ۱۳۱۰ش)؛ فرهنگ ایران باستان (۱۳۲۶ش)؛ ترجمۀ فارسی ویسپرد (۱۳۴۳ش)؛ خرّمشاه (بمبئی، ۱۳۰۵ ش)؛ ایرانشاه (بمبئی، ۱۳۰۴ش)؛ هرمزدنامه (۱۳۳۱ش)؛ خرده‌اوستا (۱۳۱۰ش)؛ صد بند تاگور (۱۳۴۰ش).