ابینگهاوس، هرمان (۱۸۵۰ـ۱۹۰۹)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِبینْگهاوس، ‌هِرمان (۱۸۵۰ـ۱۹۰۹)(Ebbinghaus, Hermann)

روان‌شناس تجربی آلمانی. متأثر از کتاب مبانی روان‌‌جسم (سایکوفیزیک)[۱] (۱۸۶۰) اثر گوستاو فخنر[۲]، اصول کمّی را در مطالعۀ فرآیندهای روانی عالی، به‌ویژه حافظۀ انسان به‌‌کار برد. ابینگهاوس هجاهایی بی‌معنی، از گروه‌های حرفی بی‌صدا ـ صدادار ـ بی‌صدا[۳] ساخت که، به اشتباه، تصور می‌کرد معنایی ندارند و بنابراین تفاوتی در به ‌خاطر سپردن آن‌ها نخواهد بود. او خود را موضوع تحقیق قرار داد، ساخته‌های فوق را برای تحقیق در یادگیری و فراموشی به‌کار برد، و نتایج آن را در کتاب حافظه[۴] (۱۸۸۵) منتشر کرد. این نخستین پژوهش تجربی برای تفکیک عوامل اصلی ایجادکنندۀ منحنی‌های یادگیری[۵] بود. گرچه روش‌های ابینگهاوس تأثیرگذار بود، بعدها صاحب‌نظران، به ویژه فریدریک چارلز بارتلت[۶]، به شدت از آن انتقاد کردند.



  1. Elements of psychophysics
  2. Gustav Fechner
  3. consonant-vowel-consonant
  4. Memory
  5. learning curves
  6. Frederic Charles Bartlett