اتحادیه کارگری بزرگ ملی سراسری
اتحادیۀ کارگری بزرگ ملّی سراسری (Grand National Consolidated Trades Union)
اولین اتحادیۀ بزرگ کارگری انگلستان رابرت اوئن[۱] در ۱۸۳۳ آن را به صورت تشکّلی فراگیر تأسیس کرد. این اتحادیه در اوج شکوفایی ۵۰۰هزار عضو از اصناف مختلف، ازجمله معدن‌چیان، خیاطان، نانوایان و کارگران و کارکنان شرکت‌های گاز داشت. هدف اعتصاب همگانی این اتحادیه، یعنی وادارکردن کارفرمایان به موافقت با هشت ساعت کار روزانه، با واکنش شدید کارفرمایان و دولت مواجه شد. بسیاری از کارفرمایان کارگرانی را که از امضای سند محکومیت اتحادیۀ کارگری خودداری کرده بودند به محل کارشان راه ندادند، دولت نیز شش نفر از رهبران جنبش کارگری را، که به شهدای تولپادل[۲] معروف شدند، را به هفت سال تبعید محکوم کرد. درپی این واکنش شدید اتحادیه در اکتبر ۱۸۳۴ فروپاشید.