اثر هال
اَثَرِ هال (Hall effect)
تولید ولتاژ عرضی در رسانا یا نیم‌رسانا[۱]ی حامل جریانی الکتریکی، در امتداد عمود بر میدان مغناطیسی[۲] برقرارشده در محیط اطراف. این اثر را فیزیک‌دان امریکایی، ادوین هال[۳] (۱۸۵۵ـ ۱۹۳۸)، در ۱۸۹۷ کشف کرد. اثر هال را برای اندازه‌گیری شدت میدان‌های مغناطیسی به کار می‌برند، و در کلیدهای مغناطیسی هم از این اثر استفاده می‌کنند.