اجاره به شرط تملیک
اِجاره به شَرْطِ تَمْلیک
نهاد حقوقی تازه‌ای که بین اجاره و بیع است و به موجب آن، قرارداد اجاره‌ای، که مقدمۀ بیع است، بین طرفین منعقد می‌شود. فروشنده، مالی را برای مدتی معیّن به خریدار اجاره می‌دهد و در آن قید می‌شود که پس از پرداخت آخرین قسط اجاره، آن مال خودبه‌خود به مستأجر تملیک می‌شود. قرارداد اجاره به شرط تملیک اغلب از سوی بانک‌ها و به عنوان یکی از روش‌های پرداخت وام جهت خرید وسایل کشاورزی یا صنعتی یا خانه مورد استفاده قرار می‌گیرد و هدف از آن تضمین پرداخت اقساط وام است. اولین‌بار، نهاد اجاره به شرط تملیک در آیین‌نامه مصوب شورای پول و اعتبار مورخ ۲۶/۸/۱۳۶۱ش مطرح شد و سپس در مادۀ ۱۲ قانون علمیات بانکی بدون ربا مصوب شهریور ۱۳۶۲ش به عنوان یکی از روش‌های اعطای تسهیلات برای گسترش امور خدماتی، کشاورزی، صنعتی و معدنی معرفی شد.