احسان

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِحسان
(در لغت به معنای نیکویی‌کردن) یکی از مراتب عرفان. اسلام، ایمان و احسان، مراتب سه‌گانه‌ای است که عارفان، به ترتیب برای وصول به قسم حقایق ذکر می‌کنند. این تفسیر مأخوذ از حدیث مشهوری است که بنابر آن، جبرئیل، احسان را «پرستش خداوند به گونه‌ای که گویا دیده می‌شود» تفسیر کرد. بدین‌ترتیب، احسان هم معرفت عبودیت و هم معرفت ربوبیت را هم‌زمان در خود دارد. از این نظر، واصلانِ به مقام احسان، حائز مرتبۀ اتحاد نیز هستند.