احمد بن ابراهیم صیمری (قرن ۴ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

احمد بن ابراهیم صَیمَری (قرن ۴ق)

محدث شیعی. از شاگردان شیخ کلینی و از مشایخ شیخ مفید و ابن‌الغضائری و احمد بن عبدون بود. نیای او، عبید بن عازب انصاری، از صحابۀ رسول‌ خدا (ع) بوده است. شیخ طوسی و نجاشی او را به وثاقت در حدیث و صحّت اعتقاد توصیف کرده‌اند. از آثارش: الکشف فیما یتعلّق بالسقیفة، کتاب الفضائل، الضیاء فی تاریخ الائمة؛ کتاب‌النّوادر؛ کتاب السّرائر.