احیای یونانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِحیایِ یونانی (Greek Revival)
شیوه‌ای در معماری که در اواخر قرن ۱۸، و درپی بازشدن دروازه‌های یونان و میراث معماری باستانی آن به روی غرب، پدید آمد؛ تا آن زمان معماری رومی را تنها سبک کلاسیک[۱] در معماری می‌دانستند. معماران برجسته‌ای که به سبک احیای یونانی کار می‌کردند، عبارت بودند از جان سون[۲]، جان نَش[۳]، چارلز کاکرل[۴]، رابرت اسمرک[۵]، و ویلیام هنری پِلی‌فِئر[۶]، در انگلستان؛ و لئوپولد فون کلنتسه[۷] (۱۷۸۴ـ۱۸۶۴)، و کارل فریدریک شینکل[۸]، در آلمان. انتشار آثار باستانی آتن[۹] (۱۷۶۲ و ۱۷۸۹)، به قلم نیکولس رِوِت[۱۰] (۱۷۲۵ـ۱۸۰۴) و جیمز استوارت[۱۱]، و ورود پیکره‌های پارتنون[۱۲] به لندن به این جنبش سرعت بخشید.

 


  1. classical
  2. John Soane
  3. John Nash
  4. Charles Cockerell
  5. Robert Smirke
  6. William Henry Playfair
  7. Leopold von Klenze
  8. Karl Friedrich Schinkel
  9. Antiquities of Athens
  10. Nicholas Revett
  11. James Stuart
  12. Parthenon