اربلی، بهاءالدین ابوالحسن علی ( ـ۶۹۲ق)
اِرْبِلی، بهاءالدین ابوالحسن علی ( ـ۶۹۲ق)
محدّث و ادیب و منشی شیعی عراقی. از سید جلال‌الدین عبدالحمید بن فخار موسوی و سید ابن طاووس حلّی روایت کرده است. در بغداد، منصب دیوانی داشت. اثر معروفش کشف‌الغُمّة فی معرفة‌الائمة است (۶۸۷ق). اشعار او دربارۀ اهل بیت (ع) در این کتاب آمده است.