ارسطوگرایی

ارسطوگرایی (Aristotelianism)

(یا: حکمت مَشّاء) سنّت فکریِ برآمده از آثار ارسطو. ارسطوگرایی گرایش فلسفی غالب در آغاز قرون وسطای اروپا بوده است. در آن دوره، فلسفه «خادم» الهیات شناخته می‌شد و بیشتر، روحانیان و کشیشیان به آن می‌پرداختند، خواه در مدارس متعلق به دیرها و خواه در دانشگاه‌هایی که از قرن ۱۲م به عنوان نهادهای روحانی سر برمی‌آوردند. با این‌حال، این پژوهشگران آثار ارسطو را نه کامل و شامل، بلکه از روی نسخه‌هایی به زبان لاتینی می‌خواندند که براساس ترجمه‌های عربی فراهم شده بود. فقط در دورۀ رنسانس تحقیق مستقیم و گستردۀ متون اصلی یونانی آغاز شد. ارسطوگرایی قرون وسطایی در آثار توماس آکوئیناس به غایت خود رسید و اکنون در قالب توماس‌گرایی نو به حیات خود ادامه می‌دهد، اما امروزه مطالعات جدید دربارۀ متون اصلی ارسطو بر آن سایه افکنده است.

---