اسب آبی
اَسب آبی (hippopotamus)
پستانداری[۱] زوج‌سُم، بزرگ، گیاه‌خوار و پاکوتاه. اسب آبی معمولی[۲] (Hippopatamus amphibius) در افریقا یافت می‌شود. این جانور وزنی حدود ۳,۲۰۰ کیلوگرم، و ارتفاعی حدود ۱.۶ متر دارد. دارای پوستی به رنگ قهوه‌ای تا خاکستری زغالی است، و گونه‌ای در معرض خطر به‌شمار می‌آید. این جانور در خانواده اسب آبی[۳] قرار دارد. اسب‌های آبی جانورانی اجتماعی‌اند و گروهی زندگی می‌کنند. از آن‌‌جا که بدن اسب‌های آبی به‌سرعت و حداقل دو برابر سریع‌تر از بدن انسان، آب خود را از دست می‌دهد، باید نزدیک آب باقی بمانند. زیر آب، حیوانات بالغ هر دو تا پنج دقیقه، و گوساله‌ها هر ۳۰ ثانیه نیاز به تنفس دارند. هنگامی که اسب‌های آبی از آب خارج می‌شوند، پوست آنها مایعی روغنی و قرمزرنگ ترشح می‌کند که از آنها در برابر اشعۀ ماوراء بنفش خورشید محافظت می‌کند. اسب‌های آبی روزها را به غوطه‌خوردن در رودخانه‌ها و مخازن آبی می‌گذرانند و فقط شب‌ها برای چرا بیرون می‌آیند. این جانوران در هر شب قادر به خوردن ۲۵ تا ۴۰ کیلوگرم علف‌اند. اسب آبی کوتوله[۴] در افریقای غربی زندگی می‌کند. در افریقا حدود ۱۷,۵۰۰ رأس اسب آبی زندگی می‌کنند (۱۹۹۳)، اما به‌سبب ارزش گوشت، و دندان نیش بزرگشان، که به طول ۰.۵ متر می‌رسد و جایگزین عاج است، در خطرند. بنا به اعتقاد مصریان باستان، اسب آبی نماد شیطان و نیز نماد باروری زن‌ها بود.