اسلام ایرانی، وجوه معنوی و فلسفی

اِسلامِ ایرانی، وجوه مَعنوی و فَلسَفی (En Islam Iranien; aspects spirituels et Philosophiques)

کتابی درباب خاستگاه‌­های فکری تشیع دوازده‌امامی (مجلد اول)، مفهوم رستگاری در آثار عارفان ایرانی (مجلد دوم)، مسئلۀ عشق در نزد جماعت موسوم به عاشقان در اندیشۀ ایرانی (مجلد سوم)، و مسئلۀ امام غایب (مجلد چهارم)، تألیف هانری کُربن، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۹۷۱ـ۱۹۷۲. اندیشه‌های مؤلف در مجلد اول کتاب برپایۀ این فرض استوار است که تشیع در اساس مذهب تأویل وحی، و موضوع آن امام است. کربُن در مجلد دوم با بررسی و تحلیل آثار شهاب‌الدین سهروردی بدین نتیجه می‌رسد که حکمت اشراق وحدت درونی میان بینش‌های افلاطونی، مزدایی و عرفانی را بازمی‌نماید. در مجلد سوم، با تکیه بر آرای روزبهان بقلی شیرازی و تفسیر عبهرالعاشقین بدین فرض راه می‌برد که در نظر عاشقان عشق انسانی راهی است برای رسیدن به عشق و محبت الهی. در مجلد چهارم نیز ضمن تفسیر اندیشۀ امام غایب، تحلیلی از مکاتب عمدۀ فلسفی در ایران به‌دست داده شده است. عمده‌ترین دستاورد نظری این کتاب بازنمودن فلسفی همسویی و وحدت نظری میان امام شیعی و قطب یا شیخ صوفیه است.

 

---