اسکن کردن به روش ایزوتوپ

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِسکَن‌کردن به روش ایزوتوپ (radioisotope scanning)

کاربرد مواد رادیواکتیو (رادیوایزوتوپ‌ها یا نوکلوئیدهای رادیواکتیو) برای تشخیص دقیق بیماری. این روش اندازه و شکل اندام مورد نظر و وجود هرگونه اشکال در آن برای جذب مادۀ رادیواکتیو را نشان می‌دهد. وجود چنین اشکالی در بدن معمولاً نشانۀ وجود بیماری است. تخصص معروف به پزشکی هسته‌ای از میل ترکیبی عناصر شیمیایی مختلف با بخش‌های خاصی از بدن بهره می‌برد. مثلاً، یُد همواره به غدۀ تیروئید می‌رود. این مواد پس از رادیواکتیوشدن به‌طریقۀ خوراکی یا تزریقی وارد بدن شده، و سپس روی اسکنرهایی که براساس اصل تابش‌سنج گایگر کار می‌کنند، ردیابی می‌شوند. اطلاعات تشخیصیِ به‌دست‌آمده از اسکن‌کردن به روش رادیوایزوتوپ، به سنتی‌گرام[۱] معروف است.

 


  1. scintigram