افریز
اِفریز (frieze)
بخشی از پیشانی بنا بین فَرَسب[۱] و قَرنیز[۲]، یا هر نوار افقی که برای تزیین ساختمان بهکار رود. در معماری ایران، کلمۀ گلویی را میتوان در مواردی که مقصود حد فاصل سقف و دیوار است، بهجای اصطلاح افریز، بهکار برد. در میان بنایان، کلمات کِشو، ابزار، و چفت نیز، به این معنا متداول است. در افریز دوریسی[۳] که از نوع اول است، چهارگوش افریز[۴]ها و سهتَرَکی[۵]ها به تناوب قرار میگیرند. در افریز خزانۀ کنیدوس[۶] در دِلفی[۷] (قرن ۵پم) پیکرههایی نقش شدهاند. از نمونههای رومی و رنسانس[۸]، افریز زیبایی از قرن اول پم در معبد وِستا[۹] در تیوولی[۱۰] با تزیینات برگ کنگری، درخور ذکر است.