آب کیس، التهاب
آب‌کیس، اِلتِهاب (bursitis)
التهاب کیسه‌های کوچک پر از مایعی با نام آب‌کیس. آب‌کیس‌ها برای محافظت از مفصل[۱]ها در اطراف آن‌ها تشکیل می‌شوند. عامل التهاب ممکن است عفونت، جراحت، فشارهای مکرر، نقرس[۲] یا التهاب_مفصل باشد و گاه علت مشخصی ندارد. جز در مواردی که علت عارضه عفونی است، با تزریق استروئیدها درمان میشود. در التهاب آب‌کیس، مقدار فراوانی مایع سرمی[۳] از دیواره‌های آن ترشح میشود که باعث تورم و کشیده‌شدن جدار میشود. تورم ممکن است بعد از ضربه‌دیدن آب‌کیس پدید آید که در این حالت، علت خون‌ریزی است. التهاب آب‌کیس عارضۀ مهمی نیست و معمولاً با تخلیۀ مایع و بانداژ سفت بهبود می‌یابد. در التهاب آب‌کیس زانو، فرد نباید زانو بزند، مگر آن‌که از بالشتک‌های مخصوص استفاده کند. در التهاب چرکی آب‌کیس، آبسه باید تخلیه شود. عموماً التهاب عفونی آب‌کیس عود نمی‌کند، زیرا حفرۀ آب‌کیس براثر چسبندگی‌های لیفی[۴] مسدود میشود. عارضۀ زانوی خدمتکارها[۵] التهاب آب‌کیسِ سر زانو براثر زانوزدن و خم‌شدن به جلو است.