الیهو

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَلیهو (Elihu)

(در عبری به‌معنی «خدای من اوست») نام چند شخصیت در عهد عتیق[۱]: ۱. الیهو بن بَرَکئیل بوزی[۲] از ملامت‌گران ایوب[۳] هنگامی که زبان به شکوه از غدر روزگار گشود؛ ۲. الیهو از برادران داود[۴] که رئیس سبط یهودا[۵] بود؛ ۳. الیهو بن توحو[۶] که سموئیل[۷] پیامبر نسب به او می‌برد.

 


  1. Old Testament
  2. Barachel the Buzite
  3. Job
  4. David
  5. Judah
  6. Tohu
  7. Samuel