امامزاده شاهزاده ابراهیم
امامزاده شاهزاده ابراهیم
بقعه‌ای واقع در شهر قم، مقبرۀ فرزند احمد بن موسی کاظم (ع)، مشهور به شاه‌چراغ. قدمت بنا به ۸۰۵ق می‌رسد، براساس این کتیبه بانی بنا را عصمت‌الدین خدیجه (که البته ناشناس است) معرفی کرده‌اند. در ۱۳۱۶ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسید و از همین سال به بعد تعمیر و تزئیناتش تجدید شد.
ویژگی‌های معماری و تزئینات
بقعه بنایی هشت‌وجهی بوده که در دورۀ معاصر، ایوان ستون‌داری در مقابل ضلع شمالی آن احداث کرده‌اند. امروزه کاشیکاری درگاه بقعه، که از آثار دورۀ قاجاریان بوده، از بین رفته است. بر فراز بقعه، گنبد شانزده‌ترکی دیده می‌شود که کاشیکاری آن در دورۀ معاصر بازسازی شده است. داخل بقعه مزین به گچبری‌های زیبا و نفیس و ازاره‌ای مرمت‌شده از کاشی‌های خشتی فیروزه‌رنگ است. در میانۀ بقعه، ضریحی چوبی و مشبک و در آن، دو مرقد پوشیده از کاشی‌های فیروزه‌ای وجود دارد که هر دو تعمیر و تجدید شده‌اند.