امریکای مرکزی

امریکای مرکزی (Central America)
بخشی از قارۀ امریکا، با ۵۲۳هزار کیلومتر مربع مساحت و ۴۰,۵۴۵,۷۴۵ نفر جمعیت (۲۰۰۷). مکزیک و برزخ پاناما را به‌هم پیوند می‌دهد و دربرگیرندۀ کشورهای بلیز، کاستاریکا، ال‌سالوادور، گواتمالا، هوندوراس، نیکاراگوآ، و پاناما است. بخشی از رشته‌کوه‌های کوردیرا (با ارتفاع حداکثر ۴,۲۲۰ متر) در این برزخ قرار دارد. آتشفشان‌های فعالی نیز دارد. رودخانۀ اوسوماسینتا عمده‌ترین رود آن است. این رودخانه از گواتمالا سرچشمه می‌گیرد و با طولی حدود ۹۶۵ کیلومتر از مکزیک عبور می‌کند و به سمت شمال جریان می‌یابد و به خلیج کامپچه در خلیج مکزیک، می‌ریزد. جمعیت آن غیر از سفیدپوستان کاستاریکا، عمدتاً از بومیان و مستیسوها، دورگه‌های حاصل از آمیزش اروپاییان و بومیان، است. محصولات کشاورزیِ گرمسیری، مواد خام، و سایر کالاهای اساسی، صادرات این منطقه را تشکیل می‌دهند. کریستوف کلمب امریکای مرکزی، که خاستگاه اصلی تمدن مایا است، را در ۱۵۰۲ کشف کرد و شهر سانتا ماریا دِ بلن را بنا نهاد. ازدواج مهاجران اسپانیایی با زنان بومی سبب شد تا ناحیۀ مزبور به امپراتوری اسپانیا منضم گردد و با فروپاشی آن در اوایل دهۀ ۱۸۰۰، فدراسیون امریکای مرکزی با قانونی الهام گرفته از قانون اساسی ایالات متحدۀ امریکا در این ناحیه تأسیس شد. فدراسیون مزبور در ۱۸۴۰ منحل شد. تکمیل کانال پاناما در ۱۹۱۴، این منطقه را در موقعیت استراتژیکی خاصی قرار داد و کشورهای کنونی با درک حساسیت و الهام از مسئولیت‌های ویژه‌ای که هر کدام برعهده دارند، یکی پس از دیگری پدید آمدند.

 

---