امپراتوری لاتینی قسطنطنیه

اِمپراتوری لاتینی قُسطنطنیِه (۱۲۰۴ـ۱۲۶۱م)(Lation Empire of Constantinople)

امپراتوری فئودالی که رهبران جنگ صلیبی چهارم، پس از غارت و چپاول قسطنطنیه (۱۲۰۴م) در جنوب شبه‌جزیرۀ بالکان و مجمع‌الجزایر یونان تأسیس کردند؛ همچنین معروف به امپراتوری رومانی (با کشور رومانی اشتباه نشود). حکومت‌های غیرمذهبی و مذهبی آن به دقت بین جنگجویان صلیبی و حامیان ونیزی آنان تقسیم شده بود. قلمرو امپراتوری در هر دو سوی داردانل قرار داشت؛ فرمانروایان آن صاحب‌اختیار پادشاهی تسالونیکا، شاهزاده‌نشین آخایا، و سایر تیول بودند. حاکمان آن عبارت بودند از بالدوین اول، هانری فلاندری، پیتر دو کورتنه و همسرش یولاند، روبر دو کورتنه، ژان برینی، و بالدوین دوم. امپراتوری از بدو تأسیس راه زوال درپیش گرفت چون یونانیان، ترک‌ها، و بلغارها از همه سو به آن حمله می‌کردند. تسالونیکا را جباران اپیروس تصرف کردند و ژان سوم، امپراتور نیکایا، آسیای صغیر را تسخیر کرد (۱۲۲۴م). قسطنطنیه نیز در ۱۲۶۱م به تصرف امپراتور میخائیل هشتم درآمد.

 

---