امیگره
اِمیگْرِه (Emigré)
گروهی از فرانسویان سلطنتطلب، بهویژه اشراف این کشور، که در خلال انقلاب فرانسه[۱] در ۱۷۸۹، به خارج از کشور گریختند. آنان از کاخهای خود در تبعیدگاههایشان در کشورهای مختلف علیه دولت انقلابی توطئه میکردند و برای تحقّق اهداف خود و بازگرداندن حکومت سلطنتی از خارجیان کمک میخواستند. رهبران انقلاب فرانسه، علیه آنها وارد عمل شدند و اعلام کردند مهاجرانی که تا ژانویۀ ۱۷۹۲ به فرانسه بازنگردند خائن تلقی میشوند و مستحق مرگ خواهند بود. در همان سال اموال و داراییهای ایشان از سوی دولت ضبط شد. مهاجران تحت رهبری کنت دو پرووانس[۲] (بعدها پادشاه لوئی هجدهم)، برادر لوئی شانزدهم، و برخورداری از حمایت قدرتهای خارجی، تهاجمی نظامی را علیه انقلاب فرانسه سازماندهی کردند، ولی شکست خوردند و هرگز نتوانستند انقلاب را جدی به مخاطره اندازند. ناپلئون در ۱۸۰۲ بسیاری از آنان را عفو کرد و بیشتر آنان به فرانسه بازگشتند. در ۱۸۱۴ پس از اعادۀ سلطنت در فرانسه، مهاجران به یکی از جناحهای مقتدر کشور تبدیل شدند و در ۱۸۲۵ بسیاری از آنان اموال و داراییهای توقیفشدۀ خود را بازپس گرفتند.