ام آرآی
اِم‌آرآی (magnetic resonance imaging (MRI))
سیستم تشخیصی پرتوافکنی براساس تشدید مغناطیسی هسته‌ای نمایشگرِ تصاویر بسیار دقیق سه‌بعدی از ساختارهای درون بدن، بدون این‌که بیمار را در معرض تشعشع مُضر قرار دهد. این شیوه برای تصویربرداری از بافت‌های نرم بدن، به‌ویژه مغز و نخاع، بسیار ارزشمند است. ام‌آرآی که پس از کشف اشعۀ ایکس بزرگ‌ترین پیروزی در تصویربرداری تشخیصی دانسته شد، شیوه‌ای غیرمهاجم برمبنای مغناطیسی است که چندهزار برابر قوی‌تر از حوزه مغناطیسی زمین است. این مغناطیس موجب می‌شود که هسته‌های درون اتم‌های بدن در یک جهت گردش کنند. هنگامی‌که یک پالس کوتاه رادیویی به بدن مخابره می‌شود، هسته‌های سلولی می‌چرخند و در حالی‌که خود را با مغناطیس هماهنگ می‌کنند، علایم رادیویی ضعیفی می‌فرستند. این علایم که برای هر نوع بافتی مخصوص همان بافت است، به‌طریق الکترونیک به تصاویری بر روی یک صفحۀ نمایشگر تبدیل می‌شوند. همچنین روش دیگری که با استفاده از تکنولوژی مغناطیسی به‌وجود آمد، اسپکتروسکوپی تشدید مغناطیسی (ام‌آراِس) برای جست‌وجوی شرایطی است که در سوخت‌وساز انرژی بدن اختلال وجود دارد، ازجمله ایسکمی کم‌خونی موضعی و آسیب سمی ناشی از مصرف داروها یا مواد شیمیایی دیگر. ام‌آراِس در تشخیص برخی سرطان‌ها نیز کاربرد دارد.