انتخاب طبیعی

انتخاب طبیعی (natural selection)

فرآیندی که طی آن فراوانی‌های ژنی در یک جمعیت تغییر می‌کند، زیرا برخی افراد به علت پایداری و بقای بهتر در محیط، تولیدمثل موفق‌تری دارند. انباشتگی انتخاب طبیعی موجب سازگاری‌هایی مانند پوشش بدن عایق خرس قطبی در نواحی سرد و اندام‌های حرکتی جلویی بیل‌مانند موش کور شده است. این فرآیند کند است و پیش از هر چیز به گوناگونی اتفاقی در ژن‌هایی بستگی دارد که بر اثر جهش در موجود زنده پدید آمده‌اند. همچنین، نوترکیبی ژنتیکی ناشی از تولیدمثل جنس نیز در آن دخیل است. این رویداد را چارلز داروین و طبیعی‌دان انگلیسی، آلفرد راسل والاس، به‌منزلۀ سازوکار اصلی پیش‌برندۀ تکامل معرفی کردند. داروین انتخاب طبیعی را، که منجر به تکامل می‌شود، این‌گونه شرح داده است: هر موجود زنده در یک گونۀ خالص ممکن است به سبب تفاوت در ژن‌ها دامنۀ وسیعی از گوناگونی‌ها را نشان دهد. شکار، بیماری، و رقابت موجب مرگ افراد می‌شود. افرادی با خصوصیات سازگارتر با محیط احتمال بیشتری برای بقا و تولیدمثل موفق دارند و بنابراین، ژن‌های عامل بقای این موجودات به نسل بعد منتقل می‌شوند. اگر محیط در حال تغییر باشد، برخی ژن‌ها در نسل بعدی فراوان‌ترند و به این ترتیب موجود تکامل می‌یابد. انتخاب طبیعی معمولاً فرآیندی طولانی است، ولی در موجوداتی با تولیدمثل سریع‌تر، ممکن است با سرعت بیشتری رخ دهد. انتشار بعضی باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک از آن جمله است.

---