انتخاب مصنوعی
انتخاب مصنوعی (artificial selection)
در زیستشناسی، زادآوری گزینشی افرادی با خصوصیات ویژه. پرورشدهندگان گیاهان و جانوران، خواهان توسعۀ آناند. در گیاهان، خصوصیات مطلوب شامل مقاومت در برابر بیماری، بازده بالای گیاهان زراعی، و ظاهر جذاب است. در پرورش جانوران، انتخاب منجر به گسترش نژادهای خاصی از گاو برای تولید گوشت، مانند نژاد ابردین، یا برای تولید شیر، مانند گاوهای جرسی[۱]، شده است. انتخاب مصنوعی را سومریها[۲] در ۵۵۰۰ سال پیش اجرا میکردند و نتیجهاش تولید سبزیهای متداول، میوهها و دامهایی بود که با زادآوری انتخابی تغییر پایدار یافتند. تکاملشناس انگلیسی، چارلز داروین[۳]، به مطالعۀ انتخاب مصنوعی، بهویژه در کبوترها، پرداخت. او شباهت این پدیده را با فرآیندهای انتخاب طبیعی دریافت. موجوداتی که از راه انتخاب مصنوعی پدید میآیند، مانند گاوهای گوشتی، خوکها، برنج، و گندم، اغلب نیازمند محیطهای کنترلشدۀ دقیقاند. استفادۀ روزافزون از آنتیبیوتیکها و سایر فرآوردههای پزشکی، حشرهکشها، و کودها پیامدهای بحثانگیز برنامههای انتخاب مصنوعی است.