انحلال (اصول فقه)
اِنحلال (اصول فقه)
در اصول فقه، به معنای انقسام یا منتفی شدن. انحلال، در این موارد استفاده می‌شود: الف. علم اجمالی به تکلیف: اجمالاً می‌دانم یا «الف» واجب است یا «ب»؛ سپس یقین می‌کنم به وجوب «الف» و عدم وجوب «ب» که با قطع علم اجمالی منحل می‌گردد؛ ب. حکم تکلیفی: وقتی با یک انشاء حکمی صادر گردید این حکم به احکام مستقلّه بسیاری منحل می‌شود، «مانند هر دانشمندی را احترام کن». این دستور به حکم عقل و عرف به احکام مستقلّه و به تعداد افراد دانشمند تقسیم می‌شود، مانند این‌که جداگانه برای احترام هر دانشمندی دستور صادر کرده باشد؛ ج. حکم وضعی: وقتی با انشای واحد حکم وضعی صادر می‌شود این حکم به احکام مستقلّه بسیاری منحل می‌گردد همانند حکم تکلیفی.