انفطار، سوره

اِنْفِطار، سوره

سورۀ شمارۀ ۸۲ به‌ترتیب مصحف و ۸۲ به‌ترتیب نزول از سوره‌های مکّی قرآن در ۱۹ آیه و ۸۱ کلمه. وجه تسمیۀ‌ این سوره به‌کاررفتن کلمۀ‌ انفطار (پاره‌شدن آسمان) در اولین آیۀ آن است. «اِنفطرت»، که در آیۀ اوّل آن آمده، نام دیگر آن است. از سوره‌های «مفصّلات» (نسبتاً کوچک) است. چهارمین سوره از سوره‌های «زمانیه» است که با «اذا» آغاز می‌شود. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از توصیف قیامت و احوال نیکان و بدکاران در آن و ثبت تمامی اعمال آدمی به‌وسیلۀ فرشتگان.