انوری ابیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)

محمد بن علی انوری ابیوردی;
درگذشت	بلخ پس از ۵۸۲ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
شغل و تخصص های دیگر	تبحر در علوم عقلی و نقلی، نجوم، موسیقی و ادب عرب
آثار	دیوان انوری؛ البشارات فی شرح الاشارات/ بشارات الاشارات (اثری منسوب به او، در شرحی بر اشارات ابن سینا)
گروه مقاله	ادبیات فارسی

انوری اَبیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)

شاعر ایرانی. از مردم بازنه/بدنۀ ابیورد بود. در آغاز خاوری تخلّص می‌کرد. به موصل، بغداد، بلخ، و نیشابور سفر کرد. در مرو به دربار سلجوقی پیوست و او را مدح گفت. در اواخر عمر، از دربار کناره گرفت و در بلخ گوشه‌نشین شد. کسان بسیاری را مدح کرده و با رشید وطواط رابطه‌ای دوستانه داشته است. در علوم عقلی و نقلی، نجوم، موسیقی، و ادب عرب دست داشت. زبان غزلیات او ساده و زبان قصایدش فضل‌فروشانه است. قصاید انوری در شعر فارسی برجستگی دارد. البشارات فی شرح‌الاشارات/ بشارات‌الاشارات در شرحی بر اشارات ابن سینا، منسوب به اوست. دیوان انوری به کوشش مدرس رضوی در دو جلد به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۳۷ش).