اهریمن
اَهریمن
شیطان در باورهای ایران پیش از اسلام. صورت دگرگون‌شدۀ واژۀ اَوِستایی اَنگره مَئینو[۱]، به‌معنی خرد زشت و خبیث و اندیشۀ بد، که در برابر سِپَنتامئینو[۲]، نیروی خیر است. انگره مئینو با گذشت ایام به‌شکل اَخرِه مینو، اَهرَه مینو، و آهِرمَن درآمده و در زبان فارسی امروز اهریمن شده است. اَهریمن معادل شیطان و ابلیس در ادیان سامی است. در جهان‌بینی زردشتی، جهان عرصۀ نبرد دو نیروی خیر و شر است. در گات‌ها یا گاهان زردشت، نیروی خیر یا سِپَنتامئینو نام دارد؛ و انگره مئینو و سپنتامئینو در خرد و اندیشۀ انسان شکل گرفته است و در ذرّات عالم، خیر و شر وجود خارجی ندارد، و اهورامزدا خالق اهریمن نیست.