اهلیلجه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِهلیلَجه
نام چند رساله کلامی شیعی به زبان عربی در اثبات وجود خدا. «اهلیلجه»، واژه‌ای هندی و نام گیاهی است که در فارسی آن را «هلیله» می‌خوانند. مشهورترین کتاب اهلیلجه منسوب است به امام جعفر صادق (ع) که شاگرد وی، مفضل بن عمر جُعْفی، از ایشان خواسته است تا در رد منکران و ملحدان بنویسند. آن حضرت نیز شرح مناظره خود را با یک طبیب هندی ارائه کرده‌اند. این کتاب با عنوان حدیث اهلیلجه؛ مناظرۀ امام جعفر صادق با طبیب هندی توسط زین‌العابدین کاظمی خلخالی به فارسی ترجمه شده است. کتاب دیگر، الاهلیلجه از ابویعقوب اسماعیل بن مهران سکونی کوفی از یاران امام رضا (ع) و دیگری از ابوجعفر حمدان بن معافی صبیحی از یاران امام کاظم (ع) و امام رضا (ع) و دیگری از ابوسلیمان داوود بن کثیر رقی اصولی می‌باشد که از امام صادق (ع) و امام کاظم (ع) روایت کرده است.