اوالد، یوهانس (۱۷۴۳ـ۱۷۸۱)
اِوالد، یوهانِس (۱۷۴۳ـ۱۷۸۱)(Ewald, Johannes)
| یوهانس اوالد Johannes Ewald | |
|---|---|
| زادروز |
کپنهاگ ۱۷۴۳م |
| درگذشت | ۱۷۸۱م |
| ملیت | دانمارکی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | نمایش نامه نویس |
| سبک | نزدیک به کلاسی سیسم فرانسوی |
| آثار | نمایش انجیلی آدم و حوا (۱۷۶۹)؛ تراژدی رالف کراگه (۱۷۷۰)؛ نمایش غنایی مرگ بالدر (۱۷۷۳)؛ اپرای ماهیگیران (۱۷۷۹)؛ کتاب احوال و افکار (۱۸۰۴ـ۱۸۰۵) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
شاعر دانمارکی. شعرهای خوب غنایی او در ادبیات دانمارک بی‌بدیل‌اند و نمایش‌نامه‌هایش غالباً به کلاسی‌سیسم فرانسوی بسیار نزدیک است. برخی آثارش عبارت‌اند از نمایش اِنجیلی آدم و حوا[۱] (۱۷۶۹) و تراژدی رالف کراگه[۲](۱۷۷۰)، نمایش غنایی مرگ بالدر[۳](۱۷۷۳)، و اپرای میهن‌پرستانۀ ماهیگیران[۴] (۱۷۷۹). اوالد در کپنهاگ به دنیا آمد. روحیۀ ماجراجویی‌اش سبب شد که در نوجوانی به جنگ برود. در کتاب جذّاب و تکان‌دهندۀاحوال و افکار[۵] (۱۸۰۴ـ۱۸۰۵)، زندگی کوتاه و آشفتۀ خود را در قالبی نیمه‌داستانی بیان کرده‌است. در قصه‌های تمثیلی، چونمعبد سعادت[۶] (۱۷۶۴)، و نمایش‌های کمدی نیز طبع‌آزمایی کرد، ولی بیشترین موفقیت را در نمایش‌نامه‌های جدی‌اش داشت.