اوسلو
| اوسلو | |
|---|---|
| کشور | نروژ |
| نام فارسی | اوسْلو |
| نام لاتین | Oslo |
| جمعیت | 791,500 نفر |
| تولیدات و صنایع مهم | کشتی‌سازی، نسّاجی، علوم مهندسی، تولید لوازم برقی، ماشین‌آلات، الوار و مواد غذایی |
| برخی بناهای مهم | موزۀ وایکینگ؛ قلعه‌ای از قرن 13م، کلیسای جامع و نگارخانۀ ملّی |
اوسْلو (Oslo)
بندر صنعتی و پایتخت نروژ، با ۷۹۱,۵۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع اصلی آن عبارت‌اند از کشتی‌سازی، نسّاجی، علوم مهندسی، تولید لوازم برقی، ماشین‌آلات، الوار، و مواد غذایی. هارالد سوم[۱] در قرن ۱۱م این شهر را بنا کرد، اما پس از آتش‌سوزی ۱۶۲۴، کریستیان چهارم[۲]، پادشاه دانمارک، آن را بازسازی کرد و از ۱۶۲۴ تا ۱۹۲۴ با نام کریستیانیا[۳] خوانده می‌شد. در پی جدایی نروژ از دانمارک (۱۸۱۴) و سپس از سوئد (۱۹۰۵)، نام اصلی نروژی خود، اوسلو را بازیافت (۱۹۲۵). شهر مزبور در میان جنگل‌های کاج و تپه‌هایی واقع شده است که به آن شکل آمفی‌تئاتر داده‌اند. این بندر در ساحل رود آکر[۴]، در رأس فیورد (آبدره) اوسلو (به طول ۱۰۰ کیلومتر) ساخته شده است، که یخ‌شکن‌ها آن را در فصل زمستان بازنگه می‌دارند. نقاط دیدنی آن عبارت‌اند از موزۀ وایکینگ؛ قلعه‌ای از قرن ۱۳م، که بر بندر و فیورد (آبدره) مشرف است؛ کلیسای جامع، در میدان اصلی بازار و نمونۀ باشکوهی از معماری کلیسایی قرن ۱۷؛ و نگارخانۀ ملّی، با بسیاری از آثار ادوارد مونش[۵]. مهم‌ترین صنعت اوسلو تولید الوار بود، اما اکنون صنایع آن متنوّع‌تر شده‌اند و بیشتر کالاهای مصرفی و سرمایه‌ای را تولید می‌کند. اوسلو بزرگ‌ترین بندر نروژ از لحاظ حجم دادوستد و ثبت کشتی‌های بازرگانی است. لنگرگاه حفاظت‌شدۀ آن اسکله‌ای به طول ۱۱ کیلومتر و عمق ۱۱ متر دارد. اوسلو دو ایستگاه اصلی راه‌آهن دارد که این شهر را به سوئد و قاره اروپا، از طریق دانمارک، متصل می‌کنند. قطارهای برقی، شهر را به حومه‌ها متصل می‌کنند؛ ارتباط‌های هوایی و جاده‌‌ای و راه‌آهن، اوسلو را به مرکز آمدوشد گردشگران تبدیل کرده‌اند. فرودگاه فورنبو[۶] در ۷کیلومتری مرکز شهر قرار دارد. بناهای شهر آمیزه‌ای از معماری‌های قرون ۱۹ و ۲۰ است. بسیاری از بناهای اصلی اوسلو در خیابان اصلی کارل یوهان[۷]، یا اطراف آن قرار دارند، که در یک انتهای آن کاخ سلطنتی (تکمیل در ۱۸۴۸) قرار دارد. در خیابان کارل یوهان، سالن تئاتر ملی (مربوط به آثار هنریک ایبسن[۸])، بخش قدیمی دانشگاه اوسلو (تکمیل در ۱۸۵۴)، و ساختمان مجلس واقع شده‌اند. در نزدیکی این خیابان و مشرف بر فیورد (آبدره) مزبور، ساختمان باشکوه شهرداری (گشایش در ۱۹۵۱ به مناسبت نهصدمین سال بنای شهر) قرار گرفته است. ساختمان فرستندۀ رادیویی و تلویزیونی[۹] نیز بنای بسیار زیبای قرن ۲۰ است.