اوغان
اوغان
طایفه‌ای از مغولان چادرنشین ناحیۀ جیرفت در قرون ۶ تا ۹ق. به‌درخواست سلطان جلال‌الدین سیورغتمش حاکم وقت کرمان و به‌دستور ارغون‌خان مغول به ولایت کرمان انتقال یافتند. ییلاق اوغانیان در بلوک اقطاع و قشلاق‌شان در جیرفت و رودبار بود. این طایفه، به‌جهت خدمات نظامی از پرداخت بعضی مالیات‌ها معاف بودند. اوغانیان پس از مدتی، خود به غارتگران بزرگ کرمان و نواحی اطراف تبدیل شدند. اوغانیان تا دورۀ مظفریان، مذهب مغولی خود را حفظ کرده بودند. میان این مردم و آل مظفر غالباً جنگ‌وستیز بود؛ با این همه، وصلت‌هایی نیز میان آنان صورت گرفت. مادر شاهشجاع و مادر بعضی از پسران شاهشجاع از اوغانیان بودند. اوغانیان جیرفت در ۸۱۰ـ۸۱۱ق به امیرزاده ابابکر، نوادۀ تیمور، پیوستند و در جنگ با سلطان اویس برلاس، حاکم کرمان، مغلوب شدند. تیرۀ کوچک اوغانی، از طایفۀ مهنی، نسب به اوغانیان کهن کرمان می‌برند. گمان می‌رود که اهالی روستای زهمکان، در بخش هور شهرستان فاریاب، از بازماندگان اوغانیان باشند.