اولیا
اولیا
(به‌معنی دوستان و نزدیکان خدا) کسانی که از هر نوع فساد و آلودگی و نیز خوف و حزن مصون‌اند و خداوند وجود آن‌ها را برای خود خالص گردانیده و تحت ولایت خود گرفته است. آنان اراده نمی‌کنند مگر آنچه را که خداوند اراده می‌کند و ارادۀ آن‌ها محو در ارادۀ حق است. این اصطلاح برگرفته از آیات قرآن است (بقره، ۲۵۷؛ انفال، ۳۴؛ یونس، ۶۲). آنان ولیّ و مقرّب حضرت حق‌اند. تفاوت میان انبیا و اولیا در این است که آنچه ولی خبر می‌دهد به الهام قلبی او مربوط است و آنچه نبی خبر می‌دهد، به عالم وحی تعلق دارد. اولیا از پیامبران تبعیت دارند و دعوت آنان را در میان مردم تصدیق می‌کنند و رواج می‌دهند. عرفا می‌گویند: از دل اولیای حق به ذات حق دریچه‌ای گشوده است که آنان از آن دریچه به ذات حق می‌نگرند.