اولیویه، امیل (۱۸۲۵ـ۱۹۱۳)

اولیویه، اِمیل (۱۸۲۵ـ۱۹۱۳)(Ollivier, Emile)

سیاستمدار و خطیب فرانسوی. در دورۀ ناپلئون سوم وزیر دادگستری بود و کوشید بین حکومت خودکامۀ ناپلئون و دموکراسی پارلمانی آشتی ایجاد کند، اما موفق نشد. با روی کارآمدن ناپلئون سوم درپی انقلاب ۱۸۴۸، اولیویه برکنار شد و از فعالیت‌های سوسیالیستی دست کشید، و به حرفۀ اصلی‌اش وکالت روآورد. پس از آن‌که ناپلئون سوم سیاست لیبرالی درپیش گرفت، اولیویه به حمایت از وی برخاست، و در ۱۸۷۰ وزیر دادگستری شد و پیش‌نویس قانون اساسی جدید فرانسه را تدوین کرد. این قانون به همه‌پرسی گذاشته شد و با رأی ۷۰ درصد مردم به‌تصویب رسید. اولیویه امپراتوری دوم فرانسه را که حکومتی خودکامه بود، بی‌خون‌ریزی به حکومت مشروطۀ سلطنتی تبدیل کرد، اما آغاز جنگ فرانسه و آلمان دستاوردهای دموکراتیک وی را بر باد داد. در ۱۸۷۰ نخست‌وزیر فرانسه شد و درپی اعلان جنگ به پروس و شکست نیروهای فرانسوی، از مقام خود کناره گرفت. از ۱۸۷۰ به عضویت فرهنگستان فرانسه درآمد و خانۀ او کانون ادب و موسیقی پاریس شد.