اوکر، یبه (۱۸۶۶ـ۱۹۳۰)
اوکِر، یِبِه (۱۸۶۶ـ۱۹۳۰)(Aakjaer, Jeppe)
شاعر و رمان‌نویس دانمارکی. در خانوادۀ کشاورز تهیدستی در ژوتلند[۱] به‌دنیا آمد و بیشتر آثارش در ستایش از همین ناحیه است. مخالف دخالت کشیش‌ها در امور غیردینی بود و از مبارزان پرشور حقوق کارگران کشاورزی شد. شهرتش بیشتر مرهون اشعار او، به‌ویژه ترانه‌های چاودار[۲] (۱۹۰۶) است. از رمان‌هایش کودکان خشم[۳] (۱۹۰۵)، نیرومندترین رمان او به‌شمار می‌آید که به کارگران مزارع می‌پردازد. به طور کلی دغدغه‌ی او ترسیم زندگی اقشار ضعیف جامعه و ترسیم مرارت‌های آنان در زندگی بود.