اژدر (طایفه)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَژدَر (طایفه)

طایفه‌ای سپاهی از مردم لشت‌نشای گیلان در قرون ۸ تا ۱۱ق. این طایفه رقیب همیشگی طایفۀ چپک بر سر ریاست و حکومت لشت‌نشا بود. این دو طایفه در عین حال همواره متحدان یکدیگر در شورش برضد حکومت گیلان یا دولت صفوی بودند. اژدرها در شورش امیره دیباج اسحاق‌وند برضد شاه‌طهماسب و خان احمدخان گیلانی برضد شاه‌عباس شرکت داشتند و به‌اتفاق چپک‌ها چندبار با قزلباشان درگیر جنگ شدند. بهزادبیگ استرآبادی، وزیر گیلان، به‌دستور شاه‌عباس در ۱۰۱۹ یا ۱۰۲۰ق، پس از مبایعۀ صوری اموال و املاک آنان تمام اژدرها و چپک‌ها را به سیلاخور تبعید کرد. باقی‌ماندگان این مردم پس از مرگ شاه‌عباس به گیلان بازگشتند و در شورش بزرگ عادل شاه گیلانی، معروف به غریب‌شاه، برضد شاه‌صفی در ۱۰۳۸ق/۱۶۲۹م شرکت کردند. قزلباش‌ها این شورش را درهم شکستند و بسیاری از مردم اژدر و چپک را کشتند.