ایری گارای، لوس (۱۹۳۹)
ایری‌گارای، لوس (۱۹۳۹)(Irigaray, Luce)
فیلسوف فمینیست، زبان‌شناس، روان‌کاو و نویسندۀ بلژیکی. شهرت این بانو مدیون نظریه‌های فمینیستی و نیز آثاری است که دربارۀ فیلسوفانی نظیر نیچه، هایدگر و دیگران نوشته است. او در لووَن[۱] درس خواند و پس از عزیمت به پاریس در دهۀ ۱۹۶۰ و تحصیل در رشته‌های روان‌شناسی، روان‌کاوی، زبان‌شناسی و فلسفه از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ در دانشگاه پاریس (ونسن[۲]) تدریس کرد. مطالعات اولیۀ او در زبان‌شناسی به نقش بیماری‌های روانی در از هم‌گیسختگی‌های زبانی می‌پرداخت. سپس همراه با مکتب فرویدیِ روان‌کاو فرانسوی، ژاک لاکان[۳] در صحنۀ روشنفکری پاریس ظاهر شد. پس از نگارش اسپکولومِ زن دیگر[۴] (۱۹۷۴) جهت‌گیری و شیوۀ منحصراً مذکرگرایانۀ روان‌کاوی فروید را مورد حمله قرار داد و به‌طور ضمنی از لاکان و بازنگری‌هایش در روان‌کاوی فروید نیز انتقاد کرد. بدین‌ترتیب با جدایی از مکتب فروید، مستقلاً به‌عنوان یک روان‌درمان‌گر[۵] و معلم به کار پرداخت. از دیدگاه او فرهنگ غربی، پدرسالارانه است و تحت تأثیر گفتمان‌هایی اجتماعی است که مرجع‌بودن جایگاه مرد در هر زمینه را «طبیعی» می‌دانند. انعکاس آشکار برتری مذکر در علم، زبان، روابط جنسی و غیره کاملاً مشهود است. اثر مهم دیگر او اخلاق تفاوت جنسی[۶] (۱۹۸۴) است.