ایمپریوم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ایمپریوم (imperium)

(به لاتینی: «فرماندهی» یا «حکومت») در روم قدیم، اختیارات قانونی و نظامی که به بعضی از قضات مانند کنسول[۱]، پرایتور[۲]، یا دیکتاتور[۳] واگذار می‌شد. این واژه همچنین به فرمانداری ایالت (پروکنسول[۴]) و به حکومت مردم بر امپراتوری روم نیز اطلاق می‌شد. اعطای این اختیارات به علاوه اختیارات اضافی تریبون[۵] به اساس ریاست اوگوستوس و سایر امپراتوران بعدی تبدیل شد.

 


  1. consul
  2. praetor
  3. dictator
  4. proconsul
  5. Tribune