بائوزانی، آلساندرو

آلساندرو بائوزانی Alessandro Bausani
زادروز	۱۹۲۱م
درگذشت	۱۹۸۹م
ملیت	ایتالیایی
تحصیلات و محل تحصیل	دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه رم
شغل و تخصص اصلی	ایران‌شناس
گروه مقاله	زبان‌شناسی و ترجمه

بائوزانی، آلِسّانْدْرو (۱۹۲۱ـ۱۹۸۹م) (Bausani, Alessandro)

آلساندرو بائوزانی

ایران‌شناس و زبان‌شناس ایتالیایی. با نوشتن پایان‌نامه‌ای به نام دربارۀ تحوّل تاریخی نحو فارسی جدید از دانشگاه رم دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت (۱۹۴۳م). مدرس زبان فارسی در دانشگاه رم (۱۹۴۴ـ۱۹۵۱م)، استاد فارسی و اردو و هندی پژوهشگاه خاورشناسی دانشگاه ناپل (۱۹۶۵ـ۱۹۷۱م) و استاد مطالعات اسلامی دانشگاه رم (۱۹۷۱ـ۱۹۷۸م) بود. زبان و ادبیات شانزده زبان شرقی مانند فارسی، عربی، ترکی و اردو را می‌دانست. عضو مرکز فرهنگی ایران و ایتالیا، جامعۀ بین‌المللی دانشمندان تاریخ ادیان، و کمیسیون ترجمۀ آثار کلاسیک ادبیات ایران بود.

از آثارش: ترجمۀ قرآن (۱۹۵۵م)؛ ترجمۀ گزیده‌ای از اشعار مولوی به ایتالیایی با نام رومی، اشعار عرفانی (۱۹۸۰م)؛ ترجمۀ رباعیات خیام (تورینو، ۱۹۵۶م)؛ تاریخ ادبیات ایران (با همکاری) (میلان، ۱۹۶۰م) که بخش دوم آن دربارۀ ادبیات ایران پس از اسلام نوشتۀ بائوزانی است؛ ایرانیان (۱۹۶۲م، ترجمۀ فارسی: تهران ۱۳۵۹ش)؛ آثار منظوم ابن سینا (ترجمه و شرح) (ونیز، ۱۹۵۶م)؛ ترجمۀ متون دینی زردشتی (رم، ۱۹۵۷م)؛ تاریخ ادبیات پاکستان (میلان، ۱۹۵۸م)؛ تصحیح هفت پیکر نظامی (۱۹۶۷م)؛ ترجمۀ جاویدنامۀ اقبال (۱۹۵۲م).