بابادی
بابادی
طایفۀ بزرگ و قدیمی لر، از ایلات هفت‌لنگ بختیاری، مرکّب از سیزده تیرۀ بزرگ به نام‌های شهنی، راکی، حموله/سهونی، پبدنی، احمدمحمودی، سادات منبینی، ململی، سادات، نصیر، گله، گمار، عکاشه، عالی‌انور. هریک از این تیره‌ها به چندین واحد عشایری کوچک‌تر به نام «تش» و هریک از آن‌ها به چندین واحد دیگر به نام «اولاد» تقسیم می‌شوند، به‌‌طوری که هم‌اکنون در این طایفۀ بزرگ، ۵۲ تش و ۱۴۸ اولاد وجود دارد. ییلاق بابادی‌ها در کوه‌رنگ و زردکوه بختیاری و قشلاق آنان در بازفت و شیمبار است. بابادی‌ها احتمالاً از تبار گروهی عرب بصری هستند. اینان در شورش ایلات بختیاری برضد دولت صفویه شرکت داشتند و به‌دست الله‌وردی‌خان سرکوب شدند. قاید یوسف و قاید کمال بابادی، از رهبران این شورش، گریختند و دیگربار، در سلطنت نادرشاه نیز سر به شورش برداشتند. بابادی‌ها در طول سلطنت قاجاریه غالباً متحد حسین‌قلی‌خان ایلخانی و پسرانش بودند. هم‌اکنون بسیاری از بابادی‌ها یک‌جانشین شده‌اند.